2. OverZee

1 Augustus nam ik één van de laatste boten. 2 Augustus werd ik ingewerkt bij huiskamercafé Ieders Plak. 3 Augustus werkte ik er mijn eerste ochtend. En toen werd het 4 augustus. Een drukke dag, waarop ik van Ieders Plak door moest naar Restaurant De Drie Grapen in Midsland, waar ik als afwasser een contract heb gekregen voor 3 maanden. Ik blijf dus in ieder geval tot 8 november! Het blijft een onwerkelijk idee. Het afwassen in een goedlopend restaurant is pittig heb ik die dag gemerkt. Zware borden, -tig verschillende schaaltjes voor sausjes, dressings, salades, groenten, desserts, maar ook enorm grote pannen en opscheplepels. Zo leuk om eens een kijkje achter déze schermen te krijgen, maar ik heb nu al zo’n vermoeden dat dit geen vervolg gaat krijgen ná 8 november. Het werk stopt rond 23.30 uur. De tijd van 2 jaar geleden komt dichterbij.  Door de donkerte van de duinen fiets ik terug naar mijn nieuwe huisje, een soort studentikoze woning, waarin ik een kamertje he...

Daar zit ik. 'Ineens' op Terschelling. OverZee. Opnieuw voel ik de behoefte om te delen wat ik mee maak. Ik zit in de duinen van Terschelling en voel mijn hart zich openen. De laatste dagen worden me dezelfde vragen gesteld als bij de start van mijn vorige blog: 'Hoe gaat het met je? Hoe heb je het? Wat maak je mee?' Dit keer is het iets heel anders dan waar mijn vorige blog over ging. Maar ook nu pak ik mijn laptop en schrijf. Hopelijk voel je de vrijheid die ik voel. De vrijheid die het leven je soms kan bieden als je de vrijheid maar pakt. Ik weet als geen ander hoe het leven je diep de uitdagingen laat kennen. En zelfs wanneer je denkt de ultieme uitdaging voor het opklimmen gehad te hebben, kan het nog dieper worden. Het is januari 2020. Eindelijk voelde ik wat ik lang niet gevoeld had: een enorme drive om wat van dit jaar echt weer wat te gaan maken. Huiskamercafé Fluitekruid zou weer openen na de winterstop en ik zou daar samen met Froukje heerlijk ve...