Hoe kwijt kan iets zijn
’Zie je op tegen haar verjaardag?’, vroeg mijn vriendin die ver weg in Australië woont een paar weken terug. Het blijft fijn dat zo’n concrete vraag je uitnodigt om erover te praten. Ik zag er niet tegenop. Ik zie er nog steeds niet tegenop. Maar daar waar ik een week geleden nog lekker bezig was met alles wat ik moest doen, voelde ik gisteren de knoop in mijn buik die aan het ontstaan is. Precies een week en dan is ze jarig. Zou ze jarig zijn. Hoe zeg je dat eigenlijk? Het is pas haar derde verjaardag zonder haar. Op de vraag van mijn vriendin had ik dus ook niet zo’n pasklaar antwoord. Zoveel ervaring heb ik niet. Ik denk terug aan haar verjaardag van 2 jaar geleden. Nu ik dit schrijf realiseer ik me dat dat nog zo heel kort geleden is. Het is pas twee jaar geleden dat we haar as uitstrooiden op de plek waar ze graag met Bailey was. Bailey is nu ook bij haar. Ik zie ze vaak samen. De bijeenkomst daarna was warm met mensen die belangrijk zijn geweest voor haar en voor ons toen. Vorig