Een pad vol metaforen
Ik kan me niet heugen wanneer de laatste dag vrij van werk was. De afgelopen 9 dagen heb ik totaal 77 uur gewerkt! Ik lijk wel gek! Na een bijzondere ervaring gisteren, waarover ik een volgende keer vertel, heb ik vandaag vrij. Een hele dag vrij. Ik slaap uit en voordat ik start met administratieve verplichtingen trek ik mijn wandelschoenen aan en ga eindelijk weer eens het eiland op. Vanuit mijn huis loop ik langs de haven het groene strand op. Het is vloed, dus er is weinig zand. Ik loop door het slib naar de duinenpartij rechts van me en zie de vele wandelaars, die dezelfde richting oplopen als ik. Ik heb er behoefte aan om niemand te zien, want deze week heb ik veel verdriet gehad en ik voel dat er nog meer uit moet. Joskaatje. Ik mis haar. Ik mis haar knokige handen, haar zijn om me heen en mijn handen door haar haar. Ik wil dit niet meemaken. Ik wil mijn meisje terug. Al mijn intenties om het haar te gunnen, om te weten dat ze zelf haar rust heeft opgezocht en heeft gev...